حال و روز خوبی ندارم، کوچکترین مسئله ای باعث می شود این غم کنترل شده ی پنهان شده ی، بی اندازه، بیچاره ام کند!

درست مصداق اینکه فیلانی منتظر است بهش بگویند بالای چشمت ابرو تا قهر کند !من هم کافی است یکی بیاید بگوید گربه ی همسایه یک پایش می شلد تا بزنم زیر گریه! جوری که انگار اتفاق بدی افتاده است! جوری که انگار گربه ی همسایه جد و آباد من است و جانش بسته است به جانم! از این حالت رنجور خودم دل خوشی ندارم. درست جایی و وقتی که نباید دستم رو می شود. یا بهتر است بگویم دست دلم رو می شود...